acteur & maker
BERT HANA
MENU
· Acteur
· Maker
· Maankalf
· Video’s
· Foto’s
· Contact
NIEUWS
ACTEUR
Bert Hana is een vast gezicht in de Zappelin-programma's van AVROTROS. Hij speelt de rol van Postbode Bert in zowel "Zin In Zappelin" als "Zing met Zappelin" die dagelijks worden uitgezonden (NPO ZAPP).
Op dit moment draait Hana voor de serie “Bovensloters”. Deze rauwe misdaadserie, doorspekt met Brabantse humor, belooft een unieke combinatie van spanning en satire te worden. Omroep PowNed brengt in 2026 samen met producent NewBe de gloednieuwe fictieserie naar NPO Start.
MAKER
Naast zijn acteerwerkzaamheden ontwikkeld Hana als regisseur een nieuwe podcast serie met gevonden audiomateriaal voor de NPO.
Eerder maakte hij al de Podcast “MAANKALF” (2022) voor NPO Radio 1 die te beluisteren is via alle bekende podcast kanalen. Hana schreef het script, regisseerde en speelde de hoofdrol in deze fictie podcast.
BIO
Bert Hana is een veelzijdig acteur en maker. Drie zomers lang speelde hij zijn eigen voorstellingen op rondrijzend theaterfestival De Parade. Hana speelde ’De Retro Vlogs’ (2018), ‘De Voicemail Monologen’ (2019) en ‘De Koffer’ (2024) in Rotterdam, Den Haag, Utrecht en Amsterdam .
In de kerstperiode is hij al twee jaar te zien in de kerst komedie “De Laatste Herberg” (1 & 2) op locatie in Valkenburg (Limburg), waar hij samenwerkt met Esther de Koning.
Zijn creatieve werk omvat ook de live documentaire #Alleman (IDFA 2013), een eerbetoon aan de iconische film van Bert Haanstra uit 1963. Met zijn dia-performance Papadag won hij in 2009 de Dioraphte Amsterdam Fringe Award en trad hij op in steden als New York, Praag en Zuid-Afrika.
Als acteur staat Bert Hana bekend om zijn gevoel voor timing en fysiek spel. Zijn acteerdebuut maakte hij in de bekroonde korte film "SUIKER" (2010), die onder meer de Publieksprijs en de Prijs voor Beste Comedy won op het Clermont-Ferrand International Short Film Festival in 2011.
Sindsdien heeft Hana in diverse series en films gespeeld, waaronder de Emmy Award-winnende serie "Ramses", "Alles Mag",
Het grote publiek kent hem als Postbode Bert in het dagelijkse kinderprogramma "Zin in Zappelin“ (AVROTROS), als Meneer Daandels in de "De Piraten van Hiernaast"-films (EO) en als Vader van Kesteren in “Vlogmania“ (NTR).
Hana is sinds 2022 lid van de DAFF (Dutch Academy For Film).
︎ ︎ ︎
CONTACT
Bert Hana
T.a.v. De Manege
De Kempenaerstraat 11-B
1051 CJ Amsterdam
info@berthana.com
![]()
Bert Hana
T.a.v. De Manege
De Kempenaerstraat 11-B
1051 CJ Amsterdam
info@berthana.com
Home
NYTHEATER review
August 13, 2010 La MaMa First Floor Theatre Reviewed by David Vining
Bert Hana is a strange man. And bless FringeNYC for bringing us weird, touching, unexpected, and completely noncommercial shows like his.
It is a bit hard to explain the charm of Daddy Day. As I said, creator-performer Bert Hana is quite strange; but that's not even the half of it. Though the show purports to be at Venue #4, La MaMa First Floor Theatre, that is not the case. As the audience waits for the house to open I am told by a friendly Dutchman that the house is not going to open, but instead we are going to walk to an apartment to see the show. I am a big fan of site-specific theatre, so I am already happy. At the door to the second floor apartment, Hana stands and greets everyone with a warm handshake and an awkward smile. "There are a lot of you," he remarks.
Unbeknownst to most of the audience, the show has already begun. Hana hosts the evening much as a really awkward social gathering. Food and beverages are offered, music plays quietly in the background (eerily effective orchestral arrangements of American standards) and eventually, in his own time, after some dithering, he presents the main course: a slide show. It is of a camping trip he took, and he shows the whole thing.
His presentation and persona are so delicate and off-kilter that I am prepared for anything. I can't tell if he is channeling Emo Phillips or Meredith Monk. I am ready to laugh, and there are a few laughs, but the whole room is waiting for the other shoe to drop. And gradually the slide show does morph, though as with everything in Daddy Day the change is hard to spot. In fact, with the exception of a poignant change of cassette tapes, Hana is a sphinx, pressing the button to advance the slides and constantly sipping tea. He is nearly impossible to read as he flips through the slides. He occasionally (very occasionally) comments on them, with such enlightening witticisms as "this is the place where you could buy ice cream." Is there tortured thought behind his gaze as he inspects each photo? Or is he just a little gassy?
The twist does finally come, but in a form so unexpected, so emotionally poignant and so free from irony, flash, artifice, or exposition that as it washes over the crowd there is nothing but tense silence. And Hana does not bail out the audience either. Hana merely thanks us for coming and stands, ever inscrutable, in the dark waiting for the crowd to disperse.
The night I saw the show, audience members became so uncomfortable with this exercise in tension building that an impromptu talkback session broke out with people seeming to say anything that popped into their head in an effort to fill the beautifully strained silence, even offering travel advice.
Despite this unfortunate afterbirth, Daddy Day is a creative triumph of understatement—a rare show that actually had more to say than it is willing to tell. For that I salute Bert Hana and his unique and oddly courageous brand of theatre.
I would say more, but with a show this subtle, it is the unfolding that make the journey worth taking and it is definitely an experience that is greater than the sum of its parts.